As fillas de Lilith son as que levan os barcos sen timón cando caen pola borde do fin do mundo; as que recuperan o norte despois de terse botado ó precipicio.
Elas sobreviven sempre ó deserto, á auga, ó tempo.
Viven noites en vela sen esperar que suba ou baixe a marea.
Palilleiras maxistrais dun tempo roubado, tecen paseniño fíos brilantes, esperando un mencer de faiscas, de lumes dourados.
Non son matronas de nenos loiros coma a cervexa; elas paren pesadelos, son nais de guerrilleiras das noites sen lúa pero coa fronte acugulada de estrelas.
Eu fico á súa veira, eu fico con elas.
No hay comentarios:
Publicar un comentario