Do meu pai herdei este nariz, un sorriso que me enche a cara; o gusto pola música, pola carallada e o xeito de apoiarme na barra do bar cando boto uns dados.
Del aprendín cousas importantes:
Que ata o máis rico se non ten palabra non ten nada,
Que os ricos fixéronse ricos coa sudor dos pobres,
Que unha muller bonita é máis bonita cando lle ferve o sangue,
Que se queres beber tes que saber mexar
E que o corpo as fai e o corpo as paga.
Ensinoume que querer entender o mundo é tempo perdido,
Que non hai millor cousa que querer con ganas e comer con fame;
Que no corazón non se manda e que hai amores que duran máis aló da vida.
Coa súa perda aprendín que non sabes canto conta alguén ata que non está.
E que o profesor ensina o que sabe
Pero o mestre ensina o que é.
Marchou en Outubro pero disque
foi enterrado con un sol de Agosto e dúas rosas brancas.
No hay comentarios:
Publicar un comentario