jueves, 20 de mayo de 2021

Ignífugo

 

Chegará o día no que non teña para ti nen un so verso, nen unha palabra...

Mais mentres ese tempo non chegue, escribireiche poemas, textos, historias dende o máis profundo da miña incomprensión, dende o máis profundo da miña esencia, só como agradecemento perplexo a esa capacidade túa de facerme sair da monotonía, de poñerme en contacto coa outra eu, coa que navega nas palabras impías sen preguntarse nada, sen facer nada máis que fiar no fío do noso destino.


Mans incombustibles percorren cada curva do meu corpo.  Férveche a boca de tantos bicos ardentes, de tantos bicos duros coma o cemento.


Árdeme a alma en cada cama que comparto contigo, que lembro cando xa non quero lembrarte.


E acabo volvendo ós teus brazos que son o leito do meu río.  Que es ti a paz, a miña calma, a pedra que soporta o meu lume, esa árbore que sorrí, que resiste á miña laparada desesperada e me acepta sempre, aínda que eu non queira  que contes por aí a nosa pertenza.


E perdóasme tódalas desleadades.

E non me esixes que che devolva o tempo perdido.


Ti que resistes á lava do meu volcán

Es ignífugo?

miércoles, 19 de mayo de 2021

Palabras como cuerpos

 

Pides palabras naturales,
frescas como ríos,
como cinco ases a la caída.

Pides siempre a manos llenas,
A boca llena.


Y a cambio, qué entregas?

Miradas de soslayo en el espejo.


Sé valiente.


Mírame desnudo, de cerca, frente a frente,
Mostrando firme, cada rincón secreto.
Sin medias verdades, sin tiempo.

Consume el oxígeno que hay entre los dos,
Derríteme (si puedes) para luego,
Lamer lo que quede de mi orgasmo,
(lo que quede de mí) de rodillas en el suelo.
Para que mi combustión interna sea
Perfume en el aire,  flecha en el cielo.

Y luego, oblígate a olvidarme,
Que cuando yo quiera, retumbará
En ti, muy dentro, el trueno.






Una escribe siempre como vive

Y ama tal y como escribe.


Yo, arrasándolo todo.



Otra vez espero a que 

Se pose el polvo sobre las ruinas.


Aquí, me mantengo en pie

Con la boca llena de ceniza

Como hija del fuego y el volcán 

Nunca hija de la huida.


No espero nada de tu mano

No exijo nada ya a mi herida

Soy mi sueño loco

Mi propia pasión prohibida.