Fuck off, Sabina. Parte 2

Eu si quero un amor civilizado,

Con recibos e polvos de sofá.

Eu si quero que viaxes ó pasado 

E que chores se tes ganas de chorar.

Non me importan as veciñas do terceiro;

Eu si quero sembrar e compartir.

Quero 8 de Setembro e cumpreanos feliz.

Non me importa levarche as maletas,

Nen que escollas o champú.

Eu se quero cambio de planeta

E póñolle a un cadelo, Rus.

Quero moitas noites de regueifa

E columpio nunha pola no xardín.

Que o noso sexa unha lareira,

Aínda que cheire a pachulí.

Eu quéroo todo, contigo ou sen ti.

O que non quero é un corazón cobarde,

Nen ter que morrer por ti.

Nen matarme contigo se te matas, 

Nen que mates por min se eu morro.

Porque os bos amores curan,

Porque amores que curan nunca morren.

Se toca, haberá que xuntar para mañá;

Sempre souben chegar ó fin do mes...

Quérote libre e ocupado,

Con carne e con pecado,

Ceibe e sen pesar.

Eu quero que biques a miña cicatriz.

Quero Palermo en Setembro

E Ferrol no mes de Abril.

Espérame ás doce no portal

E dime: "voltemos comezar"

Eu saberei porqué o fixeches,

E ti xa me virás vir.

O que eu quero, home de ollos vivos,

E que vivas, sempre, a pesar de min.

Los Huesos

Los huesos saben más de lo que necesitamos en la vida que el propio cerebro, que la razón y que incluso la misma sangre.

Cuando los huesos gritan venganza, lujuria o amor, nadie tiene dudas.

Nuestros huesos son como los círculos concéntricos del tronco de los árboles, marcando los tiempos, las edades; son también nuestras raíces conectadas a la Tierra.

Llegan a ser todo lo que debemos saber de nosotras mismas.

Sólo tenemos que aprender a escucharlos para que la vida sea más clara, nunca más sencilla.

Si tus huesos arden por la lujuria, quémate.

Si tus huesos claman venganza, véngate.

Y si tus huesos gritan: "ataca o huye"; obedécete.

Si los escuchas, si dejas que te guíen, pase lo que pase, cuando todo acabe, sanarás. 

Y sabrás que has atravesado la tormenta

Y que has abandonado todo lo que era necesario abandonar.

Y la vida volverá a vibrar.

17 de Outubro de 2009

Do meu pai herdei este nariz, un sorriso que me enche a cara; o gusto pola música, pola carallada e o xeito de apoiarme na barra do bar cando boto uns dados.

Del aprendín cousas importantes:

Que ata o máis rico se non ten palabra non ten nada,

Que os ricos fixéronse ricos coa sudor dos pobres,

Que unha muller bonita é máis bonita cando lle ferve o sangue,

Que se queres beber tes que saber mexar

E que o corpo as fai e o corpo as paga.

Ensinoume que querer entender o mundo é tempo perdido, 

Que non hai millor cousa que querer con ganas e comer con fame;

Que no corazón non se manda e que hai amores que duran máis aló da vida.

Coa súa perda aprendín que non sabes canto conta alguén ata que non está.

E que o profesor ensina o que sabe

Pero o mestre ensina o que é.

Marchou en Outubro pero disque

foi enterrado con un sol de Agosto e dúas rosas brancas.

Esta vez no me esperes

Esta vez no me esperes,

Búscame al otro lado;

Siguiendo el mapa de tus manos

Reconocerás las líneas de mi frente.

Tras un día, un mes o un siglo

Estaremos de nuevo sentados 

Mirando el borde del abismo.

Demórate, no importa,desde

Ahora el tiempo es infinito.

Toma...te dejo este poema,

Ya no lo necesito.

Lilith, non sexas Eva

 

As fillas de Lilith son as que levan os barcos sen timón cando caen pola borde do fin do mundo; as que recuperan o norte despois de terse botado ó precipicio.

Elas sobreviven sempre ó deserto, á auga, ó tempo.

Viven noites en vela sen esperar que suba ou baixe a marea.

Palilleiras maxistrais dun tempo roubado, tecen paseniño fíos brilantes, esperando un mencer de faiscas, de lumes dourados.

Non son matronas de nenos loiros coma a cervexa; elas paren pesadelos, son nais de guerrilleiras das noites sen lúa pero coa fronte  acugulada de estrelas.

Eu fico á súa veira, eu fico con elas.

Fuck off, Sabina.

 

Hai mulleres que non arrastran maletas cargadas de choiva.

Hai mulleres que sempre escreben cartas de amor.

Hai mulleres que soñan con noites cheas de liberdade.

Hai mulleres que nunca din que si cando che din que non.

Hai mulleres que nadan espidas no medio do temporal.

Hai mulleres que ofertan desexo e reciben paixón.

Hai mulleres que cuspen na cara ó olvido.

Hai mulleres que bican á sua soidade.

Hai mulleres de terra e inmenso vrau.

Hai mulleres de ferro e de asteleiro naval.

Hai mulleres que son bombas de napalm.

Hai mulleres que falan cando lles mandan calar.

Hai mulleres con mapas dos recunchos da alma.

Hai mulleres que nunca firman a paz.

Hai mulleres con corpos sen peles enriba.

Hai mulleres cuxas ancas son postas de sol.

Hai mulleres que nunca che van dar a razón.

Hai mulleres de ferro, mulleres Total!