Ludwing
Wittgestein, filósofo Vienes nacido no 1889 (foi tamén profesor, enfermeiro
voluntario, xardineiro e soldado) no seu “Tractatus lógico-philosophicus” fai
referencia ó estreito vencellamento entre a linguaxe e representación do mundo.
“Os límites da miña lingua son os límites do meu mundo”.
Partindo desta
concepción do universo como linguaxe, e a linguaxe como representación do
mundo, parto a explicar dous usos feministas da linguaxe.Por unha banda
atopámonos co Feminismo Universal Compartido, no que existe unha intención
inclusiva do uso do xénero feminino dentro da estrutura lingüística , sempre
dun xeito progresivo e a moi longo prazo, con usos como por exemplo da @ na
terminación das palabras e, doutra banda, atopámonos a implantación do Feminino
Universal Absoluto. No primeiro dos casos a percepción que se recibe e máis un
uso neutro da linguaxe que non unha propia inclusión do xénero.
No caso que nos
compete, o Feminino Universal Absoluto, supón a colocación directa do xénero
feminino, e polo tanto da muller, nun lugar digno dentro da linguaxe, das estruturas
mentais e o que é máis importante, na proxección que facemos a través do seu
uso no día a día e en tódolos eidos da comunicación. A aceptación e interiorización do feminino absoluto supón a ruptura coas superestruturas heteropatriarcais,
androcéntricas e machistas herdadas e
dominantes durante séculos. O uso da linguaxe en feminino universal non só é
unha mera formalidade; é unha ferramenta máis, propia dos seres humanos,
para revisar, reinterpretar e reentender
o mundo. Supón unha nova forma de narrarnos a nós mesmas e reivindicar a nosa
presenza na comunidade. Fomentando a consecución dun cambio na percepción tanto
individual como colectiva.
Coa implantación do
Feminino Absoluto conseguimos abrirlle a porta a unha nova forma de comunicar,
de compartir, e de desenvolver unha
identidade propia non sometida ó rol masculino, no noso entorno, tanto a nivel
laboral como social.
Mercedes Bengoechea,
Filóloga especializada en Sociolingüística e xénero (Universidade de Alcalá)
Mantén que o uso actual da lingua non funciona porque non representa as
mulleres , senón que representa a unha serie de códigos sociais , ideoloxías herdadas
durante séculos nos que nunca se tiveron en conta o papel feminino agás para
reducilo a ámbitos domésticos ou tarefas
sexualizadas.
Ben sabemos todas
que a maior revolución do século XX foi a Revolución Feminista e a Loita Pola
Igualdade da Muller, mais os dereitos conseguidos, aínda que foron vitorias moi importantes, son tamén
endebles, supeditadas a tempos de bonanza económica e liberdade relixiosa
(estes dereitos da muller e as súas liberdades foron os primeiros en ser abolidos ou reducidos en
tempos de crise). Exemplo diso son os recortes
do goberno en materia de sanidade, a perda dos dereitos reprodutivos das
mulleres, o unas taxas de paro; 31% de desemprego masculino fronte ó 34% de
desemprego feminino, a precariedade laboral e desigualdade salarial.
Así mesmo este uso
do Feminino Absoluto resulta importantísimo para abandoar a adscrición
Androcéntrica aínda vixente, usada para reforzar a reputación profesional ou
afirmarse nela como exemplos temos Maria
Perz Avogado ou Marta Lopez Procurador.
O uso do feminino
absoluto danos a todas a posibilidade de abrir camiños, de mellorar as nosas estruturas
mentais, traendo con estes cambios, novas formas de ver, de ser, e de estar na
sociedade, abandoando vellas estruturas e sacándonos a nos mesmas e ó movemento
feminista da getización á que nos vemos obrigadas. Romperíamos pouco a pouco
coa sexualización das tarefas .
Un fermoso exemplo
deste cambio é o uso do Feminino Absoluto por parte dos varóns, onde a integración do home no uso feminista da
linguaxe supón a semente dun novo campo mental e relacional.
Por último e para concluír
cito unha frase de Florence Thomas: “El lenguaje es el fundamento de la
reproducción del sexismo; es un aparato de construcción y de representación de
la realidad y por consiguiente de la acción sobre ella por medio de
elaboraciones simbólicas. A través del lenguaje internalizamos ideas, imágenes,
modelos sociales y concepciones de lo
femenino y de lo masculino entre otras…” Interiorizamos que o masculino dirixe
e domina , e que o feminino coida e cura ; condeando ó ser humano a unha vida
parcial e dirixida por superestructuras instauradas en base a modelos de produción
anquilosados e resistentes.
