Debuxo a liña dos teus beizos,
suave, paseniño, inconsciente,
vivindo a certeza da auga do río,
a brancura da area da praia, o verde do monte.
Es neve branca que voa cara arriba.
A topografía sinuosa do teu corpo
esvaécese na miña memoria...
Son toda mans, toda ollos, toda verbas
cando xogamos espidas entre a terra e o ceo.
Téñoo todo despois de ti.
No hay comentarios:
Publicar un comentario